ΛΑΓΟΣ

Είναι το θήραμα που όλοι γνωρίζουμε τόσο καλά και πολλές φορές μας έχει προσφέρει αρκετές δυνατές συγκινήσεις. Έχει μήκος 75 εκατοστά εκ των οποίων τα οκτώ ανήκουν στην ουρά του. Το βάρος του εξαρτάτε από την περιοχή και τόπο που ζει και κυμαίνεται από 4-6 κιλά. Το τρίχωμα του αποτελείτε από κοντές τρίχες απαλής αφής και χρώματος στο πάνω μέρος καστανοκίτρινον με μαύρα μεγάλα στίγματα και προς τα πίσω άσπρο. Το τρίχωμα σε κάποια από τα υποείδη μεταβάλλεται κατά την διάρκεια του Χειμώνα και σε ένα από αυτά γίνεται τελείως λευκό. Οι λαγοί των δασών είναι πιο σκούροι, από τους ομόλογους των πεδιάδων. Τα μάτια του βαλμένα πλάγια είναι χρυσά. Προσφέρουν περιορισμένο πεδίο οράσεως από εμπρός. Επίσης χαρακτηρίζεται από τα αυτιά του , που είναι μακριά , με μαύρο φεστόνι στις άκρες τους . Ο χαρακτηριστικός ρυθμός του ζώου οφείλεται στα πίσω πόδια του (ανάπτυξη). Ο χρωματισμός γενικά συμφωνεί με το περιβάλλον που ζει. Τον συναντούμε από τους κάμπους , μέχρι ψηλά στα βουνά.

Αναπαραγωγή.

Το αρσενικό είναι πολυγαμικό. Το ένστικτο αναπαρωγής είναι τόσο μεγάλο που τους αναγκάζει να διατρέχουν τεράστιες αποστάσεις για εξεύρεση συντρόφου. Δίνονται μεγάλες μάχες μεταξύ των αρσενικών 10-15 μαζί. Αξιόπιστες πηγές λένε ότι αυτές οι μάχες είναι τόσο , θορυβώδεις και δυνατές που πολλές φορές τα ζώα τραυματίζονται σοβαρά , τύφλωση κλπ Το κυρίαρχο αρσενικό που θα επικρατήσει θα ζευγαρώσει με το θηλυκό. Η εγκυμοσύνη του λαγού διαρκεί περίπου 30 ημέρες, γεννά δε μέχρι και τέσσερις φορές τον χρόνο , πρώτη φορά τον Μάρτιο και τελευταία τον Αύγουστο. Κατά τον πρώτο τοκετό γεννά 1-3 μικρά και κατόπιν 3-4 , μετά 3 και τέλος 1-2. Τα μικρά έρχονται στον κόσμο με ανοικτά τα μάτια και πολύ καλά αναπτυγμένα. Θηλάζονται από την μητέρα για μερικές μέρες και αμέσως μετά εγκαταλείπονται στην τύχη τους. Τα μικρά αρχικά ζουν όλα μαζί και βγαίνουν όλα προς αναζήτηση της τροφής μαζί την νύχτα. Μετά περίπου από 15 μήνες αυτά είναι τελείως αναπτυγμένα πια , μπορούν δε να αναπαραχθούν από τον πρώτο χρόνο . Ζουν  περίπου 7-8 χρόνια.

Βιότοπος -Διατροφή

Ο λαγός όπως είπαμε υπάρχει σχεδόν παντού και σε όλον τον κόσμο. Βέβαια είναι βασικά ένα ζώο των πεδιάδων , τον βρίσκουμε όμως και σε βουνά σε. υψόμετρο 1880 μέτρων. Εκτιμά τα ξηρά, υγιή και αεριζόμενα εδάφη , όπως μεγάλα δάση δίπλα σε πεδιάδες , παράκτιες περιοχές με καλλιέργειες κλπ Προτιμά να μένει στις πεδιάδες , κατά τις όμορφες μέρες , μέσα στο χειμώνα , όταν ο ήλιος κάνει την εμφάνιση του . Ο λαγός διαθέτει μια ζωτική περιοχή 300 στρέμματα περίπου που την μοιράζεται με τους ομοφύλους του. Στο χώρο αυτό υπάρχουν και διαδρομές διαφυγής , ενώ ο χώρος που συχνάζει είναι 10-15 στρέμματα.

Ο λαγός είναι χορτοφάγος και πολύ εκλεκτικός στην επιλογή της τροφής του. Αυτή αποτελείται από μεγάλη ποικιλία και εξαρτάτε από τις εποχές του έτους. Οι πολύωρες νυχτερινές μετακινήσεις του, τον οδηγούν να τρώει φύτρες ποοειδών η ψυχανθών , κονδύλους , φρούτα η μπουμπούκια , λαχανικά όπως τα λάχανα , καρότα, φύλλα από καρπούς δημητριακών. Το χειμώνα τρώει φύλλα θάμνων , φλοιούς η βλαστάρια νεαρών κωνοφόρων. όπως και το αγριοκούνελο καταναλώνει μαλακές κουτσουλιές πουλιών που είναι πλούσιες σε βιταμίνες , αμινοξέα και βακτηρίδια τα οποία του είναι απαραίτητα.

Συμπεριφορά.

Ο λαγός είναι μοναχικό ζώο , αντίθετα με το εξάδελφο του το αγριοκούνελο. Εκτός από την περίοδο αναπαραγωγής ζει μοναχικά σε μια περιοχή πολύ καλά καθορισμένη . Εκτός από τις νυκτερινές συνήθειες του , γνωρίζει δύο κορυφώσεις δραστηριότητας , το πρωί προτού την αυγή και μόλις πέσει η νύχτα. Τότε μπορεί να πραγματοποιήσει μεγάλες νυκτερινές εξόδους , αναζητώντας εκεί την τροφή του. Αυτή η συμπεριφορά εκθέτει τον λαγό σε συνάντηση με τα αυτοκίνητα…… και το γνωστό και κατακριτέο λαθραίο και απαγορευμένο κυνήγι του λαγού με τα φανάρια και φακούς !

 Αυτό το κυνήγι…….. που στην πραγματικότητα δεν έχει καμιά σχέση με το πραγματικό και υπέροχο κυνήγι του λαγού που γίνεται από μερικούς αδίστακτους λαθροθήρες , είναι ικανό σε μία περίοδο να ξεκληρίσει όλο τον πληθυσμό λαγών μια ς περιοχής . Ποτέ δεν έχω καταλάβει τι ευχαρίστηση βρίσκουν αν θηρεύουν ένα ζώο με αυτό τον τρόπο , κάποτε ήταν για το κρέας τώρα για την μαγκιά και την απληστία !! Δεν σκέφτονται οι άμοιροι, αφελείς , τι θα έχει μείνει για να γεννήσει του χρόνου !!

Με την αυγή ξαναγυρίζει στο σπίτι του (γιατάκι του). Διαθέτει δε πολλά τέτοια γιατάκια στην περιοχή , ανάλογα με την εποχή και την ανάπτυξη της βλάστησης . Ο λαγός είναι (ντοπιάρης) και οι διαδρομές διαφυγής του παραμένουν αμετάβλητες χρόνο με τον χρόνο κι από γενιά σε γενιά. Στην αρχή της σεζόν, όταν ο καιρός είναι ζεστός και ξηρός , ο λαγός απολαμβάνει την δροσιά των τριφυλλιών και των χωραφιών με καλαμπόκια . Ο βουνίσιος τις ρεματιές με σκιά , την σκιερή άκρη πυκνού του δάσους η και ακόμη κ σε συστάδα από πέτρες , σε πουρνάρια, δίπλα από ρυάκια . Στο δάσος τον συναντάμε κάτω από την ρίζα μιας βελανιδιάς η κάτω από ένα θάμνο. Παραμένει πάντα κοντά στα όρια του δάσους η στα πλάγια από αλέες , πάντα σε τέτοια θέση που να αντιλαμβάνεται τον παραμικρό τυχόν κίνδυνο που πλησιάζει. Όταν ο καιρός χαλάσει , τον βρίσκουμε σε καθαρά, χέρσα μέρη η φρεσκοκαλλιεργημένα χωράφια όπου καταφεύγει και με τις παγωνιές.

Ο λαγός υπολογίζει περισσότερο στο μιμητικό του περιβάλλοντος τρίχωμα του , παρά στην φυγή του για να γλιτώσει από τον κίνδυνο. Γι' αυτό ακριβώς ξεπετάγεται από τα πόδια του κυνηγού στην κυριολεξία , περιμένοντας την ύστατη στιγμή για να ξεφύγει. Είναι αλήθεια ότι ο λαγός σε πλήρη ανάπτυξη δύσκολα γίνεται αντιληπτός μέσα στο φυσικό περιβάλλον του. Όταν υποχρεώνεται να διασχίσει μία επιφάνεια ακάλυπτη τρέχει ευθεία και γρήγορα για να καταφύγει στο πιο κοντινό πυκνό η καλλιέργεια . Η ακοή του είναι φοβερά ισχυρή και αντιλαμβάνεται σχεδόν τα πάντα που συμβαίνουν γύρω του. Επίσης η κατασκευή των πίσω ποδιών του , δίνει στο λαγό φοβερή δύναμη προώθησης ιδικά στην ανηφόρα και υπό κανονικές συνθήκες δεν υπάρχει κυνηγός δίποδος η τετράποδος να τον προλαβαίνει σε ταχύτητα σε ανηφορικά μέρη. Γι' αυτό εξ άλλου όταν αποφασίσει να τρέξει , τρέχει πάντα προς τα πάνω .

H ζωή του λαγού είναι μια διαρκής σειρά ταλαιπωριών , κακουχιών , αγρυπνιών και φόβου , διότι διαρκώς βρίσκεται υπό καταδίωξη αρπακτικών ζώων και του ανθρώπου. Εχθροί του είναι όλα σχεδόν τα μεγάλα αρπακτικά, τα φίδια, ο αετός και τα μεγάλα γεράκια, όπως το κουνάβι , αλεπού κλπ και βεβαίως ο άνθρωπος.

Κυνήγι ,πως θ' αναζητήσουμε το λαγό στη φωλιά του !

Πως θ' αναζητήσουμε το λαγό στη φωλιά του. Και τούτο, γιατί το θέμα αυτό είναι ο συνδυασμός των προηγούμενων κι έχει πιο πολύ εδώ τη θέση του, παρά στο τέλος της μελέτης αυτής, όπως σκοπεύσαμε να κάνουμε αρχικά.

Αναζήτηση της φωλιάς του λαγού

Δεν θα' θελα να καταπιαστώ πάλι με θεωρίες, είναι όμως απαραίτητο για το σκοπό μας να θίξουμε τέσσερις γενικές αρχές και να διαθέσουμε γ' αυτές λίγες γραμμές:

α) Ο λαγός προτού να γιατακιάσει, εξετάζει κατ' αρχήν τον καιρό.
β) Όταν τελειώσει την μελέτη αυτή, λογαριάζει σε συνέχεια τους γεωγραφικούς παράγοντες.
γ) Η χλωρίδα του τόπου, τον απασχολεί ιδιαίτερα.
δ) Ζώο με εξαιρετική νοημοσύνη ο λαγός,
δεν ενεργεί ποτέ σαν ένα αυτόματο. Για να διαλέξει ένα γιατάκι η ευφυΐα του, τον παρακινούν να συνδυάσει τα προαναφερθέντα στοιχεία: Καιρό, τόπο, χλωρίδα, με άλλα που σχετίζονται με την ψυχική διάθεση του.

Α) Όπως το είπαμε ήδη, ο λαγός είναι ένας εξαίρετος μετεωρολόγος.

Προτού αρχίσει να εμφανίζεται το λυκαυγές, ερευνά εξονυχιστικά τον ορίζοντα και οσφραίνεται την ατμόσφαιρα. Τα προγνωστικά του αξίζουν όσο και του πιο ευαίσθητου βαρομέτρου. Μπορεί, αν ο καιρός είναι υπέροχος με την ανατολή του ηλίου, να προβλέψει την βροχή, ίο χιόνι, τη θύελλα, τον σφοδρό άνεμο, που θα επέλθουν κατά τη διάρκεια ή ακόμη προς το τέλος της ημέρας.

Αυτή η διαίσθηση που αποτελεί μία έμφυτη ικανότητα, θα του επιτρέψει να πιάσει γιατάκι σε μέρος που προστατεύεται καλά και είναι λιγότερο εκτεθειμένο στις κακοκαιρίες. Μπορεί βέβαια να του συμβεί καμιά φορά να καταληφθεί εξ απρόοπτου από μία αιφνίδια και απρόβλεπτη αλλαγή στην ατμοσφαιρική πίεση. Τέτοια όμως ατυχία θα είναι σπάνια. Αλλά και στην περίπτωση αυτή, ο μακραύτης μας θα σπεύσει έγκαιρα και πριν ξεσπάσει η μανία των στοιχείων (βροχή, άνεμος, θύελλα κλπ.) ν' αλλάξει κρυφά γιατάκι για να πιάσει ένα καταφύγιο πιο σίγουρο.

Έτσι ένας κυνηγός που βγαίνει στο κυνήγι το απόγευμα, την ώρα που ο καιρός χαλάει κι αρχίζει να βρέχει, δεν θα πρέπει να κάνει τη σκέψη.

«Ο καιρός ως το μεσημέρι ήταν ωραίος. Λοιπόν ο λαγός πρέπει να έχει γιατακιάσει σε ανύποπτο μέρος». Ο κυνηγός μας αντίθετα, θα πρέπει να συμπεράνει ότι ο λαγός έχει διαλέξει, από την χαραυγή, ένα γιατάκι που θα τον προστατεύσει από αυτήν την βροχή, γιατί ο λαγός δεν αλλάζει γιατάκι για καιρικούς λόγους, έξω από τη σπάνια περίπτωση ανωτέρας βίας.

Β) Αφού τελειώσει τη μελέτη ίων καιρικών συνθηκών ο λαγός θα σταθμίσει και τους γεωγραφικούς συντελεστές για να στήσει το γιατάκι του σε μέρος κατάλληλο και άνετο. θα χρησιμοποιήσει άλλωστε θαυμάσια, όλα τα δεδομένα και θα προσαρμοστεί όσο είναι δυνατόν καλύτερα. Αν η ατμοσφαιρική πίεση είναι η ίδια μέρα σε δύο διαφορετικές από γεωγραφική άποψη περιοχές, δεν θα πρέπει ν' αναζητήσουμε το λαγό στα ίδια μέρη.

Γ) Η χλωρίδα είναι ένα από τα στοιχεία της γεωγραφίας ενός τόπου.
Κανονικά λοιπόν δεν θα 'πρεπε να της κάνουμε ειδική μνεία. Την αναφέραμε ξεχωριστά, μόνο και μόνο για να τονίσουμε τη σημασία που της αποδίδει ο λαγός. Με παρατηρητικότητα εξαίρετη, ο λεπτολόγος μέχρι σχολαστικότητας κι ακριβολόγος, ο λαγός δεν του διαφεύγει καμιά λεπτομέρεια της ζωής, φυτικής ζωικής και ανθρώπινης. θα επωφεληθεί από τις δυνατότητες που ίου παρέχει η ποικιλία των καλλιεργειών για να κρυφτεί. Όταν θα φτάσουμε στο μέρος που θα διατυπώσουμε συμβουλές για τους κυνηγούς για κάθε μία από τις συγκεκριμένες περιπτώσεις που θα παρουσιάζονται, θα σταθούμε περισσότερο στο σημείο αυτό.

Δ) Από τη πιο πάνω διαπίστωση ξεπηδά λογικά η τέταρτη ιδέα μας:
«Ο λαγός δεν είναι ένα αυτόματο». Από τις αντιδράσεις του βγαίνει ότι είναι ένα ευφυές ων που καιροφυλακτεί όλες τις περιστάσεις που μπορούνε να του είναι χρήσιμες ή ολέθριες. Κάποτε για ν' αποφύγει απρόβλεπτους κινδύνους ή απλώς για λόγους ησυχίας, θα διαλέξει την κατοικία σε μέρος απίθανο. Μπορεί να στήσει ίο γιατάκι του ακόμη και στη ράχη μιας μάνδρας ή στην κορυφή ενός υψώματος.

Το συμπέρασμα από τις τέσσερις αυτές διαπιστώσεις είναι ότι ο κυνηγός θα πρέπει, ανά πάσα στιγμή, να περιμένει να δει ίο λαγό να ξεπετάγεται ξαφνικά μέσα από τα πόδια ίου. Συχνά οι καλύτεροι υπολογισμοί του, που βασίζονται στον καιρό ή τη γεωγραφία μπορούν να πέσουν έξω εξαιτίας της ευφυΐας του ζώου. Αυτό όμως δεν πρέπει να τον απογοητεύει αλλά να επιμένει ακόμη περισσότερο. Από ίο τον ίδιο και την ικανότητα του εξαρτάται να 'χει πολλές ή λίγες επιτυχίες

Με γνώμονα τα όσα αναπτύξαμε ως τώρα θα επιχειρήσουμε να δώσουμε μερικές συμβουλές, ικανές να βοηθήσουν τους θιασώτες του στιφάδου, να μη γυρίσουν στο σπίτι μ' αδειανή τσάντα. Τώρα που περνάμε στις «πρακτικές συμβουλές», θα μπορούσαμε ν' αρκεστούμε να τις παραθέσουμε την μία κοντά στην άλλη, χωρίς να τις συνδέσουμε μεταξύ τους.

Σκεφτήκαμε όμως ότι αυτή η διασπορά δεν θα ήταν ωφέλιμη. Έτσι νομίζουμε πως θα ήταν προτιμότερο να τις ταξινομήσουμε και να τις συνδυάσουμε με τις γενικές έννοιες:

1) Της εποχής του έτους. 2) Του καιρού 3) Της βλάστησης και 4) Της ψυχολογίας του λαγού.

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ: 

0 λαγός το καλοκαίρι προτιμά να κάνει τη φωλιά ιούς στους αγρούς. Μετά το θερισμό, ένα μεγάλο μέρος απ' αυτούς τρέπεται προς τα δάση τον Σεπτέμβριο να παραμένει στους τεχνητούς λειμώνες: Καλαμπόκια, τριφύλλια, βαμβακιές, αμπελώνες, περιβόλια κλπ. Γενικά προτιμά το μέσον του αγρού μάλλον παρά τις άκρες.

Στους αμπελώνες γενικά είναι απαγορευμένο το κυνήγι προτού να τρυγηθούν. Είναι όμως ακριβώς αυτή τη στιγμή που οι λαγοί φωλιάζουν εκεί κατά προτίμηση. Χωρίς αμφιβολία έχουν την έμφυτη αντίληψη ότι δεν διατρέχουν εκεί την έμφυτη αντίληψη ότι δεν διατρέχουν εκεί κανένα κίνδυνο. Στους φράκτες καταφεύγει για να κρυφτεί οποιαδήποτε εποχή. Τον Σεπτέμβριο όμως ειδικά δεν θα πρέπει να τον αναζητούμε εκεί. Αυτή την εποχή συχνάζουν εκεί ποντικοί, νυφίτσες, φίδια που κινούνται ακατάπαυστα και τον ενοχλούν κι έτσι αποφεύγει ιούς φράκτες.

Αρκετοί λαγοί καταφεύγουν τον Σεπτέμβριο στα δάση. Εξάλλου, όπως θα δούμε και πιο κάτω, μερικοί λαγοί στήνουν το γιατάκι τους 90 φορές στις 100 στο δάσος. Αυτούς τους «Λαγούς ίου δάσους» είναι σπάνιο να τους συναντήσουμε στους κάμπους. Αλλά άσχετα μ' αυτούς γενικά οι λαγοί που ζουν κοντά στα δάση είναι εκλεκτικοί στο στήσιμο του γιατακιού τους. Οι μεν προτιμούν το δάσος, άλλοι τον κάμπο. Η ιδιοσυγκρασία κάθε ζώου, οι ατμοσφαιρικές συνθήκες και πολλοί άλλοι παράγοντες εμφιλοχωρούν εδώ. Η πείρα μας διδάσκει ότι σε περιοχές καλλιεργημένες που πλαισιώνονται από δάση, ή διακόπτονται από βλάστηση τα 50% των λαγών που ζουν εκεί μένουν στο ανοικτό μέρος και τα 50% στο δάσος.

Προσθέτουμε ότι αυτοί οι τελευταίοι, οι λαγοί δηλαδή που προτιμούν το δάσος, αυτή την εποχή δεν διεισδύουν βαθιά σ' αυτό. θα μπορέσουμε λοιπόν να τους βρούμε στις άκρες. Ένα μπασσέ, ένα φοξ-τερριέ, ένα κοκόνι, ένα κόκερ κι ακόμη ένας σκύλος φέρμας, θα μπορέσουν να τους ξεφωλιάσουν. Δεν πρέπει επίσης ν' αμελούμε να ψάχνουμε σοβαρά τα χέρσα χωράφια που καλύπτονται με ξηρά χόρτα, γαϊδουράγκαθα κλπ. και τους αμπελώνες, που έχουν εγκαταλειφθεί από καιρό. Όλα αυτά τα ακαλλιέργητα μέρη είναι εξαίρετα καταφύγια κι έχουμε πολλές πιθανότητες να σηκώσουμε εκεί ένα λαγό. Κατά τη γνώμη μας ο λόγος είναι ο ακόλουθος: 0 μακραύτης ξέρει καλά ότι τον Σεπτέμβριο, τουλάχιστο, δεν διακινδυνεύει να ενοχληθεί από τους καλλιεργητές, που απασχολούνται αλλού. Αντίθετα, μαντεύουν όχι αυτοί θα 'ρθουν σχεδόν καθημερινά στα περιβόλια με ντομάτες, μελιτζάνες, πεπόνια, λάχανα, πιπεριές κλπ., αν και βρίσκονται συχνά πολύ μακριά από την κατοικία ιούς.

'Έτσι δεν θα βρούμε εκεί λαγό εκτός αν πρόκειται για λαγό άπειρο ή απερίσκεπτο. Οι άκρες λιμνών και ελών, οι καλαμιώνες, τα λιβάδια που είναι κοντά στο νερό πρέπει να ψάχνονται, προπάντων αν ο «καιρός» είναι ξηρός. Μοιραία θίγουμε το επόμενο θέμα μας: «Ο καιρός». Επαναλαμβάνουμε ότι είναι δύσκολο ή μάλλον αδύνατο να διατυπώνουμε γενικές έννοιες, μεμονωμένες, γιατί είναι αλληλένδετες με άλλες. Αυτό θα το διαπιστώσουμε και πιο κάτω. Τέλος σημειώνουμε ότι σε κάθε εποχή, οι σωροί από πέτρες, τα παλιά λατομεία, οι χαράδρες με βάτους, αγκαθιές, τα ξεραμένα ρυάκια με βούρλα, πρέπει να ψάχνονται με φροντίδα.

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ:

Οι λαγοί, ανεξάρτητα βέβαια από αυτούς που έχουν υιοθετήσει μόνιμα το δάσος, έχουν όλοι τη τάση να καταφεύγουν σ' αυτό. Εξακολουθούν όμως να καταφεύγουν και στα περιβόλια που δεν έχουν ακόμη απογυμνωθεί από τις φυτείες, τ' αμπέλια, τους λαχανόκηπους, πατατοχώραφα κλπ. και γενικά όπου μπορούνε να εξασφαλίσουν μία ήσυχη γωνιά. Τα οργώματα και οι πρώιμες σπορές από σιτηρά θα πρέπει να ψάχνονται καλά. Επίσης οι φράχτες. Οι λαγοί καταφεύγουν πάντοτε εκεί. Τα ζωύφια που τάραζαν τη ησυχία τους τον Σεπτέμβριο, όλο και περιορίζονται. Πα να ψαχθεί ένας φράκτης, πρέπει να' δύο κυνηγοί. Ένας από κάθε πλευρά. Αυτό απαιτεί η πρόνοια.

Χέρσα χωράφια, βάτοι, σωροί από πέτρες, παλιά λατομεία, πρέπει να ψάχνονται όλο τον καιρό. Τώρα που τα' αμπέλια έχουν τρυγηθεί, δύσκολα θα βρούμε λαγό στα κλήματα. Αντίθετα, μετά τον τρυγητό θα πρέπει να ψάχνουμε ία γειτονικά μέρη. θα βρούμε αρκετούς λαγούς που καταφεύγουν εκεί ενοχλημένοι από τη φασαρία του τρυγητού.

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ:

Η γη έχει απογυμνωθεί. Οι λαγοί συχνάζουν στις λίγες φυτείες που απομένουν. Επίσης στις πρώιμες σπορές. Οι λαγοί αρχίζουν να εγκαταλείπουν τα δάση. Το πέσιμο των φύλλων, φρούτων, καρπών κλπ. διαταράσσει την ησυχία τους. Ακόμη και μερικοί «λαγοί ίου δάσους» αν ζουν σε τέτοια δάση με φυλλοβόλα δέντρα αλλάζουν κατοικία. θα πρέπει να ψάχνουμε καλά τα οργώματα, ξηρονομές, αμπελώνες και φράκτες. 0 λαγός αγαπά ιδιαίτερα αυτή την εποχή να γιατακιάζει στις βατομουριές και στις τσουκνίδες που φυτρώνουν γενικά κατά μήκος την μανδρότοιχων. Όσοι λαγοί εξακολουθούν να παραμένουν σία δάση, προτιμούν τα δάση από πεύκα και [ έλατα, όπου δεν ενοχλούνται από φύλλα και καρπούς που πέφτουν. Τα δάση από μικρά νεαρά πεύκα, ανακατωμένα με ρείκια, σκοίνα, φτέρες κλπ. τους επιτρέπουν να στήσουν ένα γιατάκι ασφαλές, όνειο και ζεστό. Συχνά όμως επίσης συσπειρώνονται στη ρίζα ενός μεγάλου δέντρου, κάτω από το οποίο δεν υπάρχει καμιά βλάστηση. Αγαπούν ιδιαίτερα τα παλιά λατομεία, τις προσηλιακές και υπήνεμες πλαγιές, τα βρύα που φυτρώνουν στις άγονες ακτές, τις ασφάκες και τα σπαρτά. θα ξαναγυρίσουν στ' αμπέλια και θα φωλιάσουν κοντά στα κούρβουλα. Τα βούρλα και οι άκρες των βάλτων μπορεί να τραβήξουν μερικούς απ' αυτούς που δεν είναι «λαγοί του βάλτου». Αυτοί οι τελευταίοι μένουν μόνιμα εκεί.

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ:

Ο χειμώνας θα τους σπρώξει να χωθούν στο δάσος, άλλους πολύ βαθιά κι άλλους κοντά στα κτίσματα. Συχνάζουν πολλοί στους αμπελώνες, ιδίως αυτούς που είναι σε υπήνεμες πλαγιές. Επίσης στους χέρσους αγρούς, στις πέτρες και στους φράκτες από θάμνους. Η παγωνιά φθάνει να μην είναι ανώμαλη, δεν θα τους εμποδίσει να φωλιάσουν σ' ένα όργωμα, σε μία ξηρονομή και σ' ένα σπαρτό. Αν η θερμοκρασία με την ανατολή του ηλίου είναι χαμηλή και ο μακραύτης προβλέπει λιακάδα το μεσημέρι δεν θα διστάσει τότε να πλαγιάσει σ' ένα γυμνό χωράφι για να ζεσταθεί από τις ακτίνες.

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ:

θ' αναζητήσουμε τον λαγό στα ίδια σχεδόν μέρη όπως και τον Δεκέμβριο. Όσον όμως ο χειμώνας είναι πιο δριμύς τόσο περισσότερο θα τον αναζητήσουμε είτε στο δάσος, είτε κοντά στις αγροικίες όπου μπορεί να βρει κάτι να φάει. Από την εποχή όμως αυτή και πέρα μπορούμε να τον βρούμε στα πιο απίθανα μέρη. Η εποχή του ζευγαρώματος αρχίζει. Τα αρσενικά τρέχουν πίσω από τα θηλυκά. Καμιά φορά έρχονται από πολύ μακριά. Τα βρίσκει η αυγή σε μέρος που δεν ξέρουν και γιατακιάζουν οπωσδήποτε.

Η συμπεριφορά του τραυματισμένου λαγού !

Η συμπεριφορά του τραυματισμένου λαγού εκδηλώνεται ποικιλοτρόπως. Ο λαγός που χτυπιέται από τα σκάγια σε όχι ζωτικά σημεία του σώματος, τρέχει με μικρότερη ή μεγαλύτερη ταχύτητα, αναλόγως αν η τουφεκιά τον έβλαψε στα μπροστινά ή πισινά πόδια, στο στήθος, στο θώρακα, στο κεφάλι, στα καπούλια κ.λπ.

Όταν αισθανθεί το πλήγμα, μαζεύεται σαν να θέλει να συμπιέσει το τραύμα, με το σπασμό, αλλ' όχι πάντοτε σιωπά. Αν πρόκειται για οδυνηρό τραύμα, π.χ. σπάσιμο ενός ποδιού, δεν εγκαταλείπει τη φυγή και τρέχοντας φωνάζει. Εμείς έχουμε κατ' επανάληψη δει να σέρνεται με την απελπιστική δύναμη, ενώ είχε τα μπροστινά πόδια τελείως κομμένα από την τουφεκιά και παρατηρήσαμε ότι κατά τη φυγή χρησιμοποιούσε τα πισινά πόδια και το στήθος για να ωθήσει τη μετακίνηση στην εσχάτη του ενέργεια σωτηρίας.

Οι φωνές του είναι από πόνο και μαζί από τρόμο, διότι φοβάται ότι θα πιαστεί από τα καταδιώκοντα σκυλιά. Περισσότερο από τον πόνο, τον κυριεύει ο τρόμος των σκυλιών. Μπορεί να συμβεί, όταν κτυπηθεί από την τουφεκιά, να πέσει στο έδαφος και να κάνει το νεκρό, όπως μπορεί να κυλιστεί στο έδαφος, σε ξερά φύλλα, σε άχυρα, όπως μπορεί να πηγαίνει εδώ κι εκεί χωρίς να κατορθώνει να βρει το μονοπάτι, όπως μπορεί να σκοντάψει και να μείνει ακίνητος σ' ένα πρόχειρο κρυψώνα, όπως μπορεί να χάσει τον προσανατολισμό και να καταλήξει στο στόμα του σκύλου ή ανάμεσα στα πόδια του κυνηγού.

Σε μερικές απ' αυτές τις περιπτώσεις, πιστεύετε εν γένει ότι ο λαγός δεν είναι πια σε θέση να στηριχτεί στα πόδια του και να ξαναρχίσει το τρέξιμο . Στην περίπτωση που προσποιείται το νεκρό , εξ αιτίας του τραύματος η της τρομάρας και ολιγοψυχίας, αυτός σηκώνεται μονομιάς στα πόδια του και τρέχει σαν βολίδα στο κοντινό δάσος η σε άλλη πυκνούρα πριν τα σκυλιά τον πιάσουν η ο κυνηγός κατορθώσει να γεμίσει το όπλο του

Σε πολλές περιπτώσεις, ο λαγός, παρ' όλο ότι είναι αρκετά βαριά τραυματισμένος, κατορθώνει να φύγει και να χαθεί, αφήνοντας στο έδαφος ορατά ίχνη αίματος. Πάνω σ' αυτά τα ίχνη τα σκυλιά προχωρούν και οι κυνηγοί ακολουθούν. Η ιχνηλασία των σκυλιών, και οι έρευνες των λαγοκυνηγών οδηγούν σχεδόν πάντοτε στην ανεύρεση του θηράματος.

Τα μη σοβαρά τραύματα, εκείνα που δεν προκαλούν το σπάσιμο των ποδιών ή μεγάλες απώλειες αίματος ή εσωτερικές αιμορραγίες, επιτρέπουν στο λαγό να καταφύγει μακριά και να εξαφανίσει τα ίχνη του. Στην περίπτωση αυτή, η συμπεριφορά του τραυματισμένου λαγού υπακούει στο ένστικτο του, να απομακρυνθεί όσο το δυνατόν περισσότερο από τους διώκτες του και να εκτελέσει όλα τα τεχνάσματα για να ξεφύγει από τις επανειλημμένες επιθέσεις τους.

Μερικές φορές ο τραυματισμένος λαγός τρέχει ταχύτατο σαν να μην τον κτύπησαν τα σκάγια. Τρέχει και έπειτα απότομα πέφτει κατά γης ψυχορραγώντας. Η δίωξη των σκυλιών σ' αυτή την περίπτωση μπορεί να έχει επιτυχία. Ένας ελαφρά τραυματισμένος λαγός, παρ' όλο ότι δύσκολα ξαναβρίσκεται, δεν πρέπει να θεωρείται χαμένος. Χρειάζεται, όμως, μεγάλη πείρα και υπομονή για να ανακαλυφθεί το νήμα των ιχνών και να ξαναβρεθεί. Κατά τη συνήθεια και τη μέθοδο, ο λαγοκυνηγός, πολλές φορές, για να αποφύγει μία υπερβολική χρονοτριβή και βλέποντας ότι θα χάσει το υπόλοιπο της κυνηγετικής ημέρας του, εγκαταλείπει τα ίχνη αυτά και ψάχνει άλλο μέρος, όπου τα λαγόσκυλα δείχνουν σημεία νέων ιχνών.

Ένας λαγός, που έχει τραυματισθεί σε τρωτά σημεία, δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί . Εδώ γεννιέται αυθόρμητη η απορία: πώς ο λαγοκυνηγός θα μπορέσει να καταλάβει τη φύση του τραύματος; Είναι μία ερώτηση που περιλαμβάνει την απάντηση, αν ληφθεί υπ' όψη ότι καμία λεπτομέρεια δεν πρέπει να ξεφύγει σχετικά με τη συμπεριφορά του τραυματισμένου θηράματος και σχετικά με τους τρόπους και τις περιστάσεις που επέτρεψαν στο λαγοκυνηγό να τον τουφεκίσει.

Η μακρά εξάσκηση του λαγοκυνηγού δημιουργεί δυνάμεις διαφοροποιήσεως, που είναι αρκετά αποτελεσματικές και, στην περίπτωση αυτή, μπορούν να δώσουν φως στις κρίσεις και συγκεκριμένη έννοια στις εικασίες του. Είναι σπάνιο να μην μπορέσει ένας έμπειρος λαγοκυνηγός να συνθέσει τις ευνοϊκές και τις δυσμενείς υποθέσεις, τις πιθανές και τις απίθανες, τις βέβαιες και τις αμφίβολες και να καταλάβει αν το θήραμα έχει τραυματισθεί σοβαρά ή όχι. Τα στοιχεία κρίσεως είναι δυνατόν να ληφθούν υπ' όψη ακόμη και στο πυκνό δάσος, όπου φαίνονται σαν ανίσχυρα. Αυτά συνοδεύουν τους κυνηγούς με την αδάμαστη επιμονή.

Oι αισθήσεις του λαγού !

Επειδή μερικοί συγγραφείς ανέφεραν στις περιγραφές τούς ότι ο Λαγός έχει την όραση του ασθενική, άρκεσε αυτό μόνο ώστε να επικροτήσει αυτή η γνώμη, άνευ προηγούμενης εξέτασης.

Εμείς οι κυνηγοί, πολλές φορές έτυχε να δούμε ένα λαγό που εγκαταλείπει τη φωλιά του, διότι είχε ίσως ενοχληθεί, να τεντώνει και τ' αυτιά του, προτού εισέλθει σ' ένα μονοπάτι του δάσους και κατόπιν να ορμήσει κατευθείαν γραμμή προς τον κυνηγό, ο οποίος τον περιμένει με το όπλο προτεταμένο. Πράγματι, είναι πολλοί οι Λαγοί που έρχονται κατ' αυτό τον τρόπο, δηλαδή είτε σαν φαντάσματα, είτε με καλπασμό, να τεθούν ασυναίσθητα υπό το φονικό πυροβολισμό του εχθρού τους.

Πράγματι, η ακτίνα των ματιών του Λαγού είναι λοξή, δηλαδή με κατεύθυνση προς τα κάτω, και συνεπώς δεν μπορεί να διακρίνει το αντικείμενο το οποίο βρίσκεται στο άκρο της ευθείας γραμμής την οποία ακολουθεί. Επίσης και η ακτίνα των ματιών της μπεκάτσας, περιορίζεται στις ίδιες διαστάσεις με αυτή του λαγού. Αυτό συντεθεί στο να ορμά ποινές φορές το κακόμοιρο ζώο επάνω στον κυνηγό, τον οποίο δυστυχώς, αντιλαμβάνεται πολύ αργά για να μπορέσει να τον αποφύγει. Εντούτοις, αν δεν είστε καλά κρυμμένος, μη βασιστείτε στο ανύποπτο βάδισμα του Λαγού. Δεν πρέπει ν' αψηφάτε και την ελάχιστη κίνηση, είτε να βγάλετε έξω από την κρυψώνα την κάννη του τουφεκιού σας, διότι ότι ο Λαγός δεν διακρίνει απέναντί του, το βλέπει διπλό όμως στα πλάγια και σε ορισμένες περιπτώσεις αν η κίνηση γίνει εντός της ακτίνας των ματιών του, τότε θ' αντιληφθείτε καλά πως ο Λαγός αστραπιαία αλλάζει κατεύθυνση.

Αν έχετε παρατηρητικότητα, προσέξτε το βάδισμα ενός λαγού ο οποίος βρίσκεται ακόμη υπό το κράτος του τρόμου, θα τον δείτε τότε ν' αναπτύξει όλη τη φυσική ικανότητα του, δηλαδή να κανονίσει το τρέξιμο του με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορεί να σταματά απότομα, οπότε και τεντώνει τ' αυτιά του για ν' ακούσει καλύτερα. Κατόπιν εξακολουθεί να τρέχει για να σταθεί πάλι, αρκετά μακριά όμως από κάθε αντικείμενο ή εμπόδιο, η οποία αυτή τη φορά εξετάζει σιγά σιγά και επισταμένα. Καθώς και στα περισσότερα των μαστοφόρων, τα όργανα της δράσης του Λαγού, αν και αρκούντως ανεπτυγμένα σ' αυτόν, υστερούν εν τούτοις ως προς το να διακρίνουν αμέσως και καλά.

Το μαστοφόρο κοιτά, ατενίζει το αντικείμενο, μελετά το εξωτερικό του, και σαν να έχει απολιθωθεί, επικαλείται την όσφρηση του για να εξακριβώσει από την οσμή, την πραγματική αξία του. Πολλές φορές τα δειλινά, συνάντησα μερικά ζώα, που έρχονταν κατ' ευθείαν επάνω μου και σταματούσαν σε μικρή απόσταση από μένα, με το κεφάλι κάτω, ατενίζοντας μακάρια τη σιλουέτα μου με τα μεγάλα μάτια τους.

Ότι μπορεί να συγχέεται με την διακόσμηση της φύσης, ότι είναι βουβό και δεν κινείται, δεν γίνεται αντιληπτό στις αισθήσεις χους, παρά μόνο από την ιδιάζουσα οσμή του ανθρώπινου σώματος, την οποία τους μεταφέρει ο αέρας. Ευτυχώς όμως όχι η αντίληψη με την όσφρηση στο θήραμα αυτό επιφέρει ένα αποτέλεσμα αυθόρμητο και κτηνώδες, δηλαδή χαλαρώνει όλο το νευρικό σύστημά του σαν ένα ελατήριο και το ζώο τρέπεται σε μία απεγνωσμένη και ιλιγγιώδη φυγή, συντρίβοντας κατά την διαδρομή του ότι το εμποδίζει. Ας μην παραλείψουμε όμως να προσθέσουμε όχι ο λαγός δείχνει περισσότερη τακτική κατά την φυγή του από κάθε άλλο ζώο.Η όσφρηση του, σε αντιστάθμισμα της όρασης του, η οποία δεν είναι τέλεια, του δίνει τα μέσα ν' αμυνθεί αποτελεσματικά. Όταν κρυμμένοι καιροφυλακτούμε ένα λαγό και τον βλέπουμε να μας πλησιάζει με προσοχή και να σταματά συχνά, πρέπει να γνωρίζουμε ότι αυτό οφείλεται στην τελειότητα του οσφρητικού του οργάνου, το οποίο είναι πολύ ανεπτυγμένο. «Ένας λαγός ερχόταν προς εμένα ολοταχώς, όταν σε απόσταση διακοσίων περίπου μέτρων απότομα σταμάτησε κι έκανε δύο φορές ένα μεγάλο πήδημα για ν' αλλάξει κατεύθυνση. Δεν μπορούσα να εννοήσω περί τίνος επρόκειτο. Για να το εξακριβώσω πήγα επιτόπου. Σε απόσταση εκατό μέτρων, είδα πίσω από ένα φράκτη κάποιο άνθρωπο ξαπλωμένο κάτω. Αυτό σας το ανέφερα για να πεισθείτε πλήρως για την οξύτητα της όσφρησης του λαγού».

Και πολλά άλλα γεγονότα ενισχύουν την γνώμη αυτή. Αλλά το πειστικότερο όλων είναι να βρίσκεται κανείς, κατά την εποχή του οργασμού των λαγών, σε ένα λοφίσκο, για να παρακολουθήσει πιο άνετα τις κινήσεις τους. Οι λαγοί κατά τους μακρινούς περιπάτους τους, άσχετα αν είναι ήσυχοι ή αν διατελούν κάτω από τρόμο, χρησιμοποιούν προπαντός την όσφρηση τους για ν' αποφύγουν τους γνωστούς εχθρούς τους. Κατά τις συγκεντρώσεις των δύο φύλων, στην πεδιάδα είδα μερικούς λαγούς οι οποίοι είχαν βραδυπορήσει άγνωστο γιατί, να καταφθάνουν σαν καραβάνι με τις μύτες τους κάτω, σταματώντας απότομα, σηκώνοντας το κεφάλι επάνω και μετά επιταχύνοντας το βήμα προς την κατεύθυνση την οποία έκριναν ασφαλή.

Η ακοή του

Η ακοή του είναι ίσως, το τελειότερο συμπλήρωμα όλων των αισθήσεων του και δη το πλέον αρμόζον προς το είδος της ζωής του. Είναι ένα όργανο πολύ λεπτό, το οποίο προφυλάσσεται καλά από κάθε επαφή, σημειώνει διακρίνει και διευθύνει όλες τις πράξεις του. Τα αυτιά του λαγού, είναι πραγματικά ιδεώδη ακουστικά και προστατεύονται επιμελώς με μακριές σκληρές τρίχες, ιδίως κοντά στο στόμιο, το οποίο ανοιγοκλείνει και περιστρέφεται προς όλες τις κατευθύνσεις. Δενείναι τολμηρό να πούμε, ότι η κατασκευή των ρουθουνιών, η διαρκής κίνηση τους και οδυσανάλογος μηρός αυτού του βωβού ζώου, αποτελούν σοβαρή και ακανθώδη μελέτη για κάθε φυσιολόγο. Η προνοητικότητα, η ανησυχία, ο φόβος και οι εφήμερες χαρές, έχουν όλες μέσα σ' αυτόν τον περίπλοκο οργανισμό, το επίκεντρο τους, το οποίο αλληλοδιαδόχως εκδηλώνει ό,τι ταράσσει την ψυχή του και προκαλεί την απόφαση του. Κάποτε, υποβλήθηκε μία ερώτηση σ' ένα Γαλλικό κυνηγετικό περιοδικό για την περίεργη περίπτωση μερικών λαγών, οι οποίοι τρέχοντας, μπλέκονται στα πόδια των κυνηγών. Η ερώτηση αυτή προξένησε πάταγο στους κυνηγετικούς κύκλους.

Πολλοί κυνηγοί, ανασκαλεύοντας τις αναμνήσεις τους, διαβεβαίωσαν ότι και σ' αυτούς το ίδιο είχε συμβεί, προσέθεταν δε και τις κρίσεις τους. Σ' αυτή την περίπτωση τι πρέπει αν σκεφτούμε; Μήπως προέρχεται αυτό, λόγω της ασθενικής όρασης του ή μήπως είναι αποτέλεσμα της τρέλας του; Ίσως να είναι μία απεγνωσμένη πονηριά, προς σωτηρία του! Ο λαγός που έχει αισθανθεί τα ίχνη ανθρώπου, δεν κάνει λάθος ποτέ στην κατεύθυνση των βημάτων του. «Ένας λαγός, τον οποίο κυνηγούσαν οι σκύλοι μου, επιχειρώντας να βγει από ένα κήπο, έσπασε το κεφάλι του επάνω στο κιγκλίδωμα...». Ομολογώ όχι αυτό είναι πάρα πολύ σπάνιο, διότι δεν είδα ποτέ κανένα λαγό, ούτε να πέσει μέσα στα πόδια των κυνηγών, αλλά ούτε και να σπάσει το κεφάλι του επάνω σε φράκτη. Μάλιστα παρατήρησα ότι ο λαγός ο οποίος φεύγει ολοταχώς, προτού διέλθει τα τεχνητά εμπόδια των κυνηγών, ελαττώνει λίγο την ταχύτητα του, για να μπορέσει να τα προσπεράσει χωρίς να τα αγγίξει. Αυτό σημαίνει ότι ο λαγός δεν τα χάνει πάντα.

Οι διάφορες παρατηρήσεις οι οποίες έκανα για την οξύτητα της έκτασης μίας κατάστασης για τις αισθήσεις του λαγού, μου επιτρέπουν να τις κατατάξω ως εξής:

1ον)Η ακοή
2ον) Η όσφρηση
3ον) Η όραση
Εάν θελήσουμε να συμπληρώσουμε τελείως αυτό τον επεξηγηματικό πίνακα για τα προτερήματα τα οποία του ανήκουν αποκλειστικά, θα πρέπει ν' αναφέρουμε: !

1ον) Την λογική του
2ον) Την πονηρία του
3ον) Την κρυψίνοιά του
4ον) Την ταχύτητά του.

Τα λαγοκυνήγια και οι δυσκολίες της πετυχημένης τουφεκιάς !

Σιγά–σιγά τα κρύα αρχίζουν τα "σφίγγουν" και πολλοί από εμάς, αφού ντυθούμε κατάλληλα, θα… πάρουμε τα βουνά για να κυνηγήσουμε κάτι πιο "βαρύ" από πουλιά που συνήθως κυνηγάμε μέχρι σήμερα. Ένα από τα αγαπημένα μας θηράματα είναι και ο λαγός που όλο και μειώνεται στη χώρα μας και η ανάγκη να ληφθούν μέτρα για την περαιτέρω προστασία του, φαντάζει πλέον επιτακτική.

Εμείς σήμερα, ανοίγοντας έναν κύκλο αφιερωμάτων στα κυνήγια, θα σταθούμε στο κυνήγι του λαγού. Όσοι είναι μυημένοι στο 'σπορ' γνωρίζουν πολύ καλά ότι τα πράγματα, με τον λαγό μόνο εύκολα δεν είναι.

Η τουφεκιά πάνω του είναι δύσκολη, για πολλούς λόγους. Και η δυσκολία αυτή δεν έχει να κάνει μόνο με τη σκοπευτική τεχνική, αλλά και τη θέση που θα σου "πεταχτεί" ο λαγός όπως επίσης και την ψυχολογία. Η ψυχολογία, κατ' εμέ που παίζει και τον πιο σημαντικό ρόλο. Το άγχος στο κυνήγι του λαγού, όσο έμπειρος κυνηγός κι αν είσαι, δεν το βάζεις εύκολα στην άκρη.

Είναι περίπου βέβαιο, ειδικά για τον πουλοκυνηγό, ότι η θέα ενός λαγού αγχώνει. Και αυτό γιατί δεν βρίσκεται συχνά σε θέση να σκοπεύει ένα τέτοιο θήραμα. Το συναίσθημα που νιώθει ο κυνηγός εκφράζεται με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο με την γνωστή ατάκα: «αμάν ένας λαγός!» που όλοι έχουμε εκστομίσει, -τις περισσότερες φορές ασυναίσθητα- μπροστά στη θέα ενός λαγού που τρέχει. Ειλικρινά δεν ξέρω πόσα λαγοκυνήγια και πόσους λαγούς πρέπει να χαρεί κάποιος για να φτάσει στο σημείο να αντιμετωπίζει χαλαρά το ξεφώλιασμα ενός λαγού ή το ανέβασμά του στο καρτέρι.

Σίγουρα δε, τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα, όταν η πορεία που ακολουθεί ο λαγός δεν είναι η «προκαθορισμένη», δηλαδή η αναμενόμενη, πράγμα που μόνο σπάνιο δεν είναι.

Ο πρώτος λοιπόν λόγος ύπαρξης άγχους κατά την τουφεκιά στο λαγό είναι το ίδιο το θήραμα. Από τη μία οι λίγες συναντήσεις μαζί του και από την άλλη ο κόπος, συνήθως για ώρες, που απαιτείται από σκυλιά και ανθρώπους για να έρθει η πολυπόθητη στιγμή της κάρπωσής του, αρκούν για να κάνουν τη στιγμή της τουφεκιάς αγχωτική.

Σε αυτά μπορούν να προστεθούν ακόμα δύο στοιχεία: Πρώτον, η ένταση που προκαλεί η διαδικασία του λαγοκυνηγίου για αρκετή έως πολλή ώρα από τη στιγμή που τα σκυλιά θα βρεθούν σε «ζεστό» ντορό μέχρι την ώρα της τουφεκιάς. Δεύτερον, που μάλλον όλοι νιώθουμε, αλλά αποφεύγουμε να συζητάμε, είναι το χρέος απέναντι στην ομάδα. Μία επιτυχημένη τουφεκιά στον λαγό κρύβει δύο χαρές! Τη χαρά της κάρπωσης ενός σημαντικού θηράματος και τη χαρά ότι δεν «κρέμασες» την παρέα.

Εχθρός για την ψυχολογία του λαγοκυνηγού, ο οποίος βρίσκεται στο καρτέρι, είναι ο χρόνος που μεσολαβεί από τη στιγμή που θα ακούσει τα κλαφουνητά του ξεφωλιάσματος και της καταδίωξης, μέχρι να αντικρίσει τον λαγό. Αυτό το τόσο μαγευτικό χρονικό διάστημα είναι παράλληλα και εξαιρετικά ψυχοφθόρο. Σε αυτήν την ένταση της αναμονής ίσως τελικά να οφείλεται και το φαινόμενο της πρόωρης τουφεκιάς, το οποίο είναι και συχνό και καταστροφικό.

Στην περίπτωση που τα καρτέρια βρίσκονται σε ανοικτό τόπο, χωρίς δηλαδή πυκνή βλάστηση και μάλιστα σε σημεία με πολύ καλό οπτικό πεδίο, είναι πολύ πιθανό να δει κανείς τον λαγό από πολύ χαμηλά, δηλαδή από μακριά. Για να συμβεί αυτό, το οποίο σημειωτέων είναι μεγάλη βοήθεια για τον κυνηγό, θα πρέπει να ξέρει να «διαβάζει» τον τόπο, αλλά και τα κλαφουνητά των λαγόσκυλων. Αν και ο ήχος στις πλαγιές και στις ρεματιές σε «γελάει», με την εμπειρία μπορεί κανείς να καταφέρει να εντοπίζει τη θέση των σκύλων κατά τη διάρκεια της καταδίωξης. Από κει και πέρα, δεδομένου ότι ο λαγός προηγείται όλο και περισσότερο όσο αυξάνει ο χρόνος της καταδίωξης, μπορούμε να «μαντέψουμε» πού θα φανεί ο λαγός.

Ο εντοπισμός όμως του λαγού από μακριά, αν και βοηθά το καρτέρι να βρίσκεσαι σε ετοιμότητα, από την άλλη απαιτεί εξαιρετική εγκράτεια. Και φυσικά δεν είναι καθόλου εύκολο να βλέπεις το λαγό να ανεβαίνει προς το καρτέρι σου και να παριστάνεις ότι δεν τρέχει τίποτα, περιμένοντας ακίνητος να πλησιάσει στην απόσταση του ωφέλιμου βεληνεκούς του όπλου. Αυτό γίνεται ακόμα πιο μαρτυρικό, με αποτέλεσμα να αυξάνεται και ο κίνδυνος της πρόωρης τουφεκιάς, όταν ο λαγός ανεβαίνει αργά - αργά κάνοντας μάλιστα κάθε τόσο στάσεις και κοιτώντας γύρω του.

Η συμπεριφορά αυτή, όχι μόνο δεν είναι σπάνια, αλλά αντιθέτως συμβαίνει συχνά όπου τα καρτέρια είναι μακρινά, δηλαδή σε μεγάλη απόσταση από το σημείο που θα σηκωθεί ο λαγός. Στις περιπτώσεις αυτές ο λαγός προλαβαίνει να αυξήσει την απόσταση που τον χωρίζει από τα σκυλιά και στη συνέχεια κόβει ταχύτητα και αφουγκράζεται υπολογίζοντας τις επόμενες κινήσεις του.

Σε τόπους με πυκνή βλάστηση, όπως τα πουρναρωτά, το άγχος για τον σκοπευτή - λαγοκυνηγό βρίσκεται στο μικρό χρονικό διάστημα που έχει στη διάθεσή του για να τουφεκίσει. Το πέρασμα ενός λαγού, ο οποίος καταδιώκεται, από ένα μικρό ξέφωτο θα διαρκέσει το πολύ λίγα δευτερόλεπτα. Σε αυτές τις στιγμές ο κυνηγός θα πρέπει να προλάβει καταρχήν να τον δει και κατά δεύτερον να επωμίσει και να ρίξει. Αυτή η περίπτωση είναι από εκείνες, όπου πραγματικά οι θεωρίες περί προσκόπευσης και λοιπών τεχνικών προδιαγραφών πάνε περίπατο. Ουσιαστικά οι τουφεκιές αυτές είναι «μπηχτές» και απόλυτα ενστικτώδεις, όπως πολλές τουφεκιές στα σφιχτά μπεκατσοτόπια ή στο περπατητό τσίχλας.

Ψυχραιμία και εγκράτεια σε συνδυασμό με ετοιμότητα και ταχύτητα απαιτεί και η τουφεκιά στο σήκωμα.

Εδώ ο πρώτος κανόνας έχει να κάνει με την ασφάλεια των σκυλιών, αφού μετά το ξεφώλιασμα μπορεί να βρεθούν πολύ κοντά στο θήραμα. Έτσι, είναι αναγκαίο να αφήσουμε τον λαγό να στρώσει για να έχουμε μία καθαρή και ασφαλή τουφεκιά. Στο σημείο αυτό υπάρχει ακόμα μία διάσταση ως προς την τουφεκιά στον λαγό, που έχει να κάνει με την πορεία που ακολουθεί.
Συχνά πετάγεται προς τα κάτω, εγκαταλείποντας το γιατάκι του και στη συνέχεια γυρνάει προς τα πάνω. Το αν θα γυρίσει δεξιά ή αριστερά, συνήθως το ορίζει η μορφολογία του τόπου γενικά, αλλά και του συγκεκριμένου σημείου ειδικότερα, οπότε μπορούμε να το προβλέψουμε και να έχουμε πάρει ανάλογη θέση. Κι αυτό όμως δεν είναι δεδομένο, αφού η θέση των σκύλων μπορεί να πιέσει το λαγό να κάνει κάποια απρόβλεπτη κίνηση.

Επίσης, δεν είναι καν σίγουρο αν θα γυρίσει προς τα πάνω, αφού κάποιοι λαγοί προτιμούν τον κατήφορο, παρά τον γενικό κανόνα. Οι λαγοί που ξεφωλιάζονται από λάκκες συχνά προσπαθούν να εξαφανιστούν, κατεβαίνοντας με άλματα τις πεζούλες, κάνοντας κυνηγούς και σκύλους να ψάχνονται...

Πέρα, όμως από τις κλασικές τουφεκιές στον λαγό που ανεβαίνει στο καρτέρι κινούμενος προς τα εμάς ή που σηκώνεται από τα σκυλιά και απομακρύνεται, υπάρχουν κι άλλες. Δεν είναι λίγες οι φορές που τα σκυλιά ανεβαίνουν καταδιώκοντας και αντί να περάσουν χαμηλά και μπροστά από τον κυνηγό, στα χαρακτηριστικά ρεματάκια - μονοπάτια, περνούν στο πλάι και ψηλότερα...
Αυτό σημαίνει ότι ο λαγός «πέρασε και δεν ακούμπησε»! Δηλαδή μας παρέκαμψε, επιλέγοντας μία ψηλότερη διαδρομή στην πλαγιά ή ακόμα και στην κορυφογραμμή και όχι το κλασικό του μονοπάτι, εκεί δηλαδή όπου συναντιούνται δύο μικρές ή μεγάλες πλαγιές. Ευτυχείς είναι μόνο οι κυνηγοί που θα πετύχουν λαγό στον κατήφορο. Λόγω του ότι έχει κοντά τα μπροστινά πόδια και μεγάλα τα πίσω δεν μπορεί να τρέξει και γίνεται εύκολος στόχος. Αυτό όμως είναι μία στο εκατομμύριο να συμβεί γιατί οι λαγοί γνωρίζουν αυτή τους την αδυναμία και κινούνται προς τα ψηλά.

Όπως και να έχει πάντως από τη στιγμή που βρίσκεσαι στο καρτέρι η ανάγκη για διαρκή παρατήρηση του τόπου και η απόλυτη ετοιμότητα από τη μεριά του καρτεριού ανά πάσα στιγμή, είναι επιτακτική. Ουσιαστικά θα μπορούσε να πει κανείς, ότι ο λαγός, είτε ακολουθεί την πεπατημένη είτε την εξαίρεση, απαιτεί ψυχραιμία, εγκράτεια και αυξημένη παρατηρητικότητα, εάν θέλουμε να «είμαστε πάνω του» όταν θα σηκώσουμε το όπλο...

Καλά κυνήγια!