Πηγή http://www.kynigos.net.gr
Είναι θηλαστικό της κατηγορίας των τρωκτικών, ανήκει στην οικογένεια των λαγίδων, με το κοινό όνομα Λαγός., επιστημονικά Λαγωός. Το γένος του περιλαμβάνει δύο κύρια είδη , το λαγό και το κουνέλι.
Εχει βάρος περίπου 3-6 κιλά και μήκος περίπου 75 εκατοστά.
Το χρώμα του είναι ανάλογο της ηλικίας του, γενικώς είναι χρώματος καστανοκίτρινον στο πάνω μέρος , προς τα πίσω λευκό , παρουσιάζει διάφορες παραλλαγές , όπως ποιό σκούρους ,λευκούς, ανοικτόχρωμους κ.λ.π. αναλόγως του περιβάλλοντος που ζει.
Για να βρει το θηλυκό του, καλύπτει μεγάλες αποστάσεις , ενώ αντίθετα το θηλυκό παραμένει στον τόπο που γεννήθηκε, στον τόπο που γνωρίζει και μεγάλωσε .
Ο λαγός γεννά 3-4 φορές τον χρόνο, την πρώτη τον Μάρτιο και την τελευταία τον Αύγουστο, ( στα νησιά έχει θηρευθεί πολλές φορές, έγκυος θυληκιά, τον Σεπτέμβριο!) και γεννά 2-4 μικρά αναλόγως των συνθηκών.
Ζώο δειλό από την φύση του, είναι υποχρεωμένο να κρύβεται όλη την ημέρα , να βόσκει και να χαριεντίζεται την νύχτα. Μειονεκτεί πολύ στην όραση , αλλά το αναπληρώνει με την τρομερά αναπτυγμένη ακοή του.
Η ζωή του λαγού είναι μία διαρκής σειρά ταλαιπωριών, κακουχιών, αγρυπνιών και φόβου, διότι διαρκώς είναι υπό καταδίωξη διαφόρων αρπακτικών όπως Αλεπού ,Λύκος, Κουνάβι, Φίδια , Αετών, Γεράκια κ.λ.π. Το μεγαλύτερο όριο ηλικίας του είναι περίπου 7-8 χρόνια. Ζει σχεδόν σε όλο τον κόσμο, διαφέρει σε χρώμα και μέγεθος.
Το χειμώνα βρίσκεται συνήθως στα προσήλια και το καλοκαίρι μέσα στις πυκνές και δροσερές ρεματιές, σε μεγάλο υψόμετρο. Διαλέγει απόμερα και ήσυχα μέρη , πάντα μακριά από μονοπάτια πολυσύχναστα, μέσα σε φουντωτούς θάμνους, φροντίζοντας πάντα η κρυψώνα του να έχει 2-3 εξόδους κινδύνου. Συνήθως το γιατάκι του δεν είναι μόνιμο. Αν η καταδίωξη είναι μικρή σε διάρκεια , θα ξαναγυρίσει στην ίδια φωλιά.
Η τροφή του είναι ιδιαίτερα καθαρή και τίποτε περισσότερο από φρέσκο χορταράκι, ρίζες φλούδες δένδρων και τρυφερούς βλαστούς.
Το Κυνήγι του
Στην πατρίδα μας το κυνήγι του
επιτρέπεται από 15 Σεπτεμβρίου μέχρι 31 Δεκεμβρίου, μόνο Τετάρτη- Σάββατο-
Κυριακή.
Ο λαγός είναι πασίγνωστος από τα αρχαία χρόνια και τον κυνηγούσαν με μανία και ο Ξενοφών στα «Κυνηγετικά» του ασχολείται μαζί του. Είναι πράγματι ένα κυνήγι στο οποίο χρειάζεται τεράστια υπομονή , θέλει μαστοριά , εξυπνάδα, ειδικότητα ,ακινησία .καλό μάτι , γρήγορα αντανακλαστικά .Στον πραγματικό λαγοκυνηγό η δεύτερη ντουφεκιά ήταν ντροπή, (λέγανε μία ντουφεκιά είναι κρέας , δύο ίσως , τρεις αέρας).
Κυνηγιέται με σκυλιά ιχνηλάτες-δίωξης , 2 και περισσότερα, που ανοίγονται μακριά από τον κυνηγό ,ψάχνοντας (ιχνηλατώντας) την μυρωδιά που αφήνει στο έδαφος (ντορό) , καθώς ο λαγός επιστρέφει στην "κοιμισιά" του ("γιατάκι").
Αυτή η επιστροφή του από την νυχτερινή βοσκή, γίνεται πριν την αυγή και ακολουθεί μια δαιδαλώδη διαδρομή στην γνώριμή του περιοχή, που τον φέρνει στην τοποθεσία που έχει διαλέξει να παραμείνει μισοκοιμισμένος (λαγοκοιμάται!) για την διάρκεια της ημέρας. Τα "γιατάκια" του είναι πολλά στην περιοχή ...δικαιοδοσίας του, και διαφέρουν στην κατασκευή και τοποθεσία, ώστε να διαλέγει το κατάλληλο για τις καιρικές συνθήκες της ημέρας. Είναι μικρές λακούβες στο χώμα στην ρίζα μικρών θάμνων , κάτω από μεγάλες πέτρες για τις βροχερές μέρες, ακόμη και σε τρύπες στο έδαφος. Ειδικά στα νησιά, όταν κυνηγηθεί επί μακρόν από τα σκυλιά μακριά από τον κυνηγό, έχει σαν τελευταία λύση αυτές τις τρύπες στο έδαφος ή βαθειά κάτω από μεγάλες πέτρες, όπου θα παραμείνει για σχεδόν το υπόλοιπο της ημέρας, και γι' αυτό τον λόγο που γνωρίζουν καλά οι νησιώτες λαγοκυνηγοί, μαθαίνουν τα λαγόσκυλά τους να ψάχνουν πάντα κοντά τους, ώστε να τον τουφεκίσουν στο ξεφώλιασμα ή στα πρώτα μέτρα.
Στην πρωϊνή διαδρομή του ο λαγός, βάζει όλες τις τεχνικές που έχει διδαχθεί τους αιώνες που τον καταδιώκουν σχεδόν όλα τα αρπακτικά. Λίγο πριν το "γιατάκι" ακολουθεί μια διαδρομή μπρος-πίσω ..στο ίδιο μονοπάτι (τα "ψέματα") ώστε τα ίχνη του να επικαλύπτονται για να μπερδέψει τους διώκτες του, και τελικά με ένα μεγάλο πήδημα ,χώνεται στο γιατάκι , ώστε να μην αφήσει ίχνος γύρω και κοντά στο μέρος που θα περάσει την ημέρα του.
Τα έμπειρα σκυλιά μόνο είναι ικανά να "ξεδιαλύνουν" όλο αυτό το κουβάρι των ιχνών και μάλιστα αφήνουν και διαφορετικό χαρακτηριστικό γαύγισμα όλη την ώρα που προσπαθούν να ξεχωρίσουν το νεώτερο ίχνος από το παλαιώτερο (πήγαινε-έλα!) . Πολλές φορές οι λαγοί , κυρίως οι έμπειροι, σε αυτή την φάση ακούγοντας τα σκυλιά , διαλέγουν την ..σιωπηλή απομάκρυνση απο το επικίνδυνο μέρος, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί ! Τελικά τα σκυλιά όταν τον βρούν, ορμούν με ένα ουρλιαχτό στο γιατάκι του και αρχίζει η καταδίωξη.
O Λαγός , αφού πεταχτεί μ'ένα μεγάλο σάλτο από το γιατάκι, στα πρώτα μέτρα δεν αναπτύσει μεγάλη ταχύτητα, (η τουφεκιά εδώ είναι ...τραγικά εύκολη υπόθεση, και γι'αυτό πολλοί υποστηρίζουν ότι το να πάρεις λαγό στο ξεφώλιασμα , είναι αντιαθλητικό!!), ακολουθεί ένα σύντομο ζιγκ-ζαγκ ,σαν να προσπαθεί να κατανοήσει την ικανότητα των διωκτών του ,συνήθως τρέχει για λίγο στον κατήφορο και ξαφνικά με ένα απότομο γύρισμα στρέφεται προς την ανηφορική πλαγιά που ευνοεί το τρέξιμό του, λόγω των ασυνήθιστα μεγάλων πίσω ποδιών, και αναπτύσει όλη την ταχύτητα που του επιτρέπει το έδαφος, αφήνοντας πολλά μέτρα πίσω του τα σκυλιά που ουρλιάζουν! Είναι αυτή η ξεχωριστή ώρα για τους λαγοκυνηγούς που ξέρουν και ξεχωρίζουν από τα γαυγίσματα των σκυλιών , ..σε ποιά φάση είναι η καταδίωξη του φυγά! Είναι μια μουσική στα αυτιά αυτά τα γαυγίσματα των σκυλιών με τον διαφορετικό τόνο στην ησυχία του βουνού και δίνει αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στο λαγοκυνήγι !
O Λαγός στην φυγή του ακολουθεί πάντα τα γνωστά του μονοπάτια και πάντα στα όρια της περιοχής του. Ποτέ δεν απομακρύνεται έξω απο αυτά τα όρια, και γι'αυτό τον λόγο ,αν τα σκυλιά αντέξουν και μπορέσουν να ακολουθήσουν για πολή ώρα τα ίχνη του, αργά ή γρήγορα θα ξαναπεράσει από τα ίδια μέρη! Οι κυνηγοί γνωρίζοντας τα μονοπάτια του, στήνονται εκεί και περιμένουν να ξαναφανεί. Πρέπει να παραμένουν ακίνητοι και κυρίως αμίλητοι (ο λαγός ακούει πολύ καλά) και όπως ο φυγάς έχει το νου του περισσότερο στα γαυγίσματα των σκυλιών, συμβαίνει πολλές φορές να πέσει κυριολεκτικά πάνω τους!
Τα σκάγια είναι Νο συνήθως 3- 4-5 και το άνοιγμα της κάννης ( *-**-***).
Πολλά σκυλιά φέρμας, ιδίως αν είναι μαθημένα στα αγριοκούνελα, τον φερμάρουν εντυπωσιακά από μακριά στο γιατάκι του!
Λαγός (lepus europaeus)
Είναι θηλαστικό της κατηγορίας των τρωκτικών, ανήκει στην οικογένεια των λαγίδων, με το κοινό όνομα Λαγός., επιστημονικά Λαγωός. Το γένος του περιλαμβάνει δύο κύρια είδη , το λαγό και το κουνέλι.
Εχει βάρος περίπου 3-6 κιλά και μήκος περίπου 75 εκατοστά.
Το χρώμα του είναι ανάλογο της ηλικίας του, γενικώς είναι χρώματος καστανοκίτρινον στο πάνω μέρος , προς τα πίσω λευκό , παρουσιάζει διάφορες παραλλαγές , όπως ποιό σκούρους ,λευκούς, ανοικτόχρωμους κ.λ.π. αναλόγως του περιβάλλοντος που ζει.
Για να βρει το θηλυκό του, καλύπτει μεγάλες αποστάσεις , ενώ αντίθετα το θηλυκό παραμένει στον τόπο που γεννήθηκε, στον τόπο που γνωρίζει και μεγάλωσε .
Ο λαγός γεννά 3-4 φορές τον χρόνο, την πρώτη τον Μάρτιο και την τελευταία τον Αύγουστο, ( στα νησιά έχει θηρευθεί πολλές φορές, έγκυος θυληκιά, τον Σεπτέμβριο!) και γεννά 2-4 μικρά αναλόγως των συνθηκών.
Ζώο δειλό από την φύση του, είναι υποχρεωμένο να κρύβεται όλη την ημέρα , να βόσκει και να χαριεντίζεται την νύχτα. Μειονεκτεί πολύ στην όραση , αλλά το αναπληρώνει με την τρομερά αναπτυγμένη ακοή του.
Η ζωή του λαγού είναι μία διαρκής σειρά ταλαιπωριών, κακουχιών, αγρυπνιών και φόβου, διότι διαρκώς είναι υπό καταδίωξη διαφόρων αρπακτικών όπως Αλεπού ,Λύκος, Κουνάβι, Φίδια , Αετών, Γεράκια κ.λ.π. Το μεγαλύτερο όριο ηλικίας του είναι περίπου 7-8 χρόνια. Ζει σχεδόν σε όλο τον κόσμο, διαφέρει σε χρώμα και μέγεθος.
Το χειμώνα βρίσκεται συνήθως στα προσήλια και το καλοκαίρι μέσα στις πυκνές και δροσερές ρεματιές, σε μεγάλο υψόμετρο. Διαλέγει απόμερα και ήσυχα μέρη , πάντα μακριά από μονοπάτια πολυσύχναστα, μέσα σε φουντωτούς θάμνους, φροντίζοντας πάντα η κρυψώνα του να έχει 2-3 εξόδους κινδύνου. Συνήθως το γιατάκι του δεν είναι μόνιμο. Αν η καταδίωξη είναι μικρή σε διάρκεια , θα ξαναγυρίσει στην ίδια φωλιά.
Η τροφή του είναι ιδιαίτερα καθαρή και τίποτε περισσότερο από φρέσκο χορταράκι, ρίζες φλούδες δένδρων και τρυφερούς βλαστούς.
Το Κυνήγι του
Στην πατρίδα μας το κυνήγι του
επιτρέπεται από 15 Σεπτεμβρίου μέχρι 31 Δεκεμβρίου, μόνο Τετάρτη- Σάββατο-
Κυριακή.Ο λαγός είναι πασίγνωστος από τα αρχαία χρόνια και τον κυνηγούσαν με μανία και ο Ξενοφών στα «Κυνηγετικά» του ασχολείται μαζί του. Είναι πράγματι ένα κυνήγι στο οποίο χρειάζεται τεράστια υπομονή , θέλει μαστοριά , εξυπνάδα, ειδικότητα ,ακινησία .καλό μάτι , γρήγορα αντανακλαστικά .Στον πραγματικό λαγοκυνηγό η δεύτερη ντουφεκιά ήταν ντροπή, (λέγανε μία ντουφεκιά είναι κρέας , δύο ίσως , τρεις αέρας).
Κυνηγιέται με σκυλιά ιχνηλάτες-δίωξης , 2 και περισσότερα, που ανοίγονται μακριά από τον κυνηγό ,ψάχνοντας (ιχνηλατώντας) την μυρωδιά που αφήνει στο έδαφος (ντορό) , καθώς ο λαγός επιστρέφει στην "κοιμισιά" του ("γιατάκι").
Αυτή η επιστροφή του από την νυχτερινή βοσκή, γίνεται πριν την αυγή και ακολουθεί μια δαιδαλώδη διαδρομή στην γνώριμή του περιοχή, που τον φέρνει στην τοποθεσία που έχει διαλέξει να παραμείνει μισοκοιμισμένος (λαγοκοιμάται!) για την διάρκεια της ημέρας. Τα "γιατάκια" του είναι πολλά στην περιοχή ...δικαιοδοσίας του, και διαφέρουν στην κατασκευή και τοποθεσία, ώστε να διαλέγει το κατάλληλο για τις καιρικές συνθήκες της ημέρας. Είναι μικρές λακούβες στο χώμα στην ρίζα μικρών θάμνων , κάτω από μεγάλες πέτρες για τις βροχερές μέρες, ακόμη και σε τρύπες στο έδαφος. Ειδικά στα νησιά, όταν κυνηγηθεί επί μακρόν από τα σκυλιά μακριά από τον κυνηγό, έχει σαν τελευταία λύση αυτές τις τρύπες στο έδαφος ή βαθειά κάτω από μεγάλες πέτρες, όπου θα παραμείνει για σχεδόν το υπόλοιπο της ημέρας, και γι' αυτό τον λόγο που γνωρίζουν καλά οι νησιώτες λαγοκυνηγοί, μαθαίνουν τα λαγόσκυλά τους να ψάχνουν πάντα κοντά τους, ώστε να τον τουφεκίσουν στο ξεφώλιασμα ή στα πρώτα μέτρα.
Στην πρωϊνή διαδρομή του ο λαγός, βάζει όλες τις τεχνικές που έχει διδαχθεί τους αιώνες που τον καταδιώκουν σχεδόν όλα τα αρπακτικά. Λίγο πριν το "γιατάκι" ακολουθεί μια διαδρομή μπρος-πίσω ..στο ίδιο μονοπάτι (τα "ψέματα") ώστε τα ίχνη του να επικαλύπτονται για να μπερδέψει τους διώκτες του, και τελικά με ένα μεγάλο πήδημα ,χώνεται στο γιατάκι , ώστε να μην αφήσει ίχνος γύρω και κοντά στο μέρος που θα περάσει την ημέρα του.
Τα έμπειρα σκυλιά μόνο είναι ικανά να "ξεδιαλύνουν" όλο αυτό το κουβάρι των ιχνών και μάλιστα αφήνουν και διαφορετικό χαρακτηριστικό γαύγισμα όλη την ώρα που προσπαθούν να ξεχωρίσουν το νεώτερο ίχνος από το παλαιώτερο (πήγαινε-έλα!) . Πολλές φορές οι λαγοί , κυρίως οι έμπειροι, σε αυτή την φάση ακούγοντας τα σκυλιά , διαλέγουν την ..σιωπηλή απομάκρυνση απο το επικίνδυνο μέρος, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί ! Τελικά τα σκυλιά όταν τον βρούν, ορμούν με ένα ουρλιαχτό στο γιατάκι του και αρχίζει η καταδίωξη.
O Λαγός , αφού πεταχτεί μ'ένα μεγάλο σάλτο από το γιατάκι, στα πρώτα μέτρα δεν αναπτύσει μεγάλη ταχύτητα, (η τουφεκιά εδώ είναι ...τραγικά εύκολη υπόθεση, και γι'αυτό πολλοί υποστηρίζουν ότι το να πάρεις λαγό στο ξεφώλιασμα , είναι αντιαθλητικό!!), ακολουθεί ένα σύντομο ζιγκ-ζαγκ ,σαν να προσπαθεί να κατανοήσει την ικανότητα των διωκτών του ,συνήθως τρέχει για λίγο στον κατήφορο και ξαφνικά με ένα απότομο γύρισμα στρέφεται προς την ανηφορική πλαγιά που ευνοεί το τρέξιμό του, λόγω των ασυνήθιστα μεγάλων πίσω ποδιών, και αναπτύσει όλη την ταχύτητα που του επιτρέπει το έδαφος, αφήνοντας πολλά μέτρα πίσω του τα σκυλιά που ουρλιάζουν! Είναι αυτή η ξεχωριστή ώρα για τους λαγοκυνηγούς που ξέρουν και ξεχωρίζουν από τα γαυγίσματα των σκυλιών , ..σε ποιά φάση είναι η καταδίωξη του φυγά! Είναι μια μουσική στα αυτιά αυτά τα γαυγίσματα των σκυλιών με τον διαφορετικό τόνο στην ησυχία του βουνού και δίνει αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στο λαγοκυνήγι !
O Λαγός στην φυγή του ακολουθεί πάντα τα γνωστά του μονοπάτια και πάντα στα όρια της περιοχής του. Ποτέ δεν απομακρύνεται έξω απο αυτά τα όρια, και γι'αυτό τον λόγο ,αν τα σκυλιά αντέξουν και μπορέσουν να ακολουθήσουν για πολή ώρα τα ίχνη του, αργά ή γρήγορα θα ξαναπεράσει από τα ίδια μέρη! Οι κυνηγοί γνωρίζοντας τα μονοπάτια του, στήνονται εκεί και περιμένουν να ξαναφανεί. Πρέπει να παραμένουν ακίνητοι και κυρίως αμίλητοι (ο λαγός ακούει πολύ καλά) και όπως ο φυγάς έχει το νου του περισσότερο στα γαυγίσματα των σκυλιών, συμβαίνει πολλές φορές να πέσει κυριολεκτικά πάνω τους!
Τα σκάγια είναι Νο συνήθως 3- 4-5 και το άνοιγμα της κάννης ( *-**-***).
Πολλά σκυλιά φέρμας, ιδίως αν είναι μαθημένα στα αγριοκούνελα, τον φερμάρουν εντυπωσιακά από μακριά στο γιατάκι του!